Czarnogóra

Czarnogóra – państwo bałkańskie, była republika jugosłowiańska, która uzyskała niepodległość w 2006 roku. Północno-wschodni obszar Czarnogóry należy do Bałkanów, natomiast zachodni to wybrzeże Morza Adriatyckiego. Kraj oferuje odwiedzającym pełen przekrój atrakcji – od skalistych gór do błękitu morza, przez zabytki, z których znakomita większość wciąż okryta jest mgłą tajemnicy…

Stolica: Podgorica
Język: czarnogórski, serbski, serbsko-chorwacki, bośniacki, albański
Waluta: Euro
Religia: prawosławie
Strefa czasowa: środkowoeuropejska
Najwyższy szczyt: Zla Kolata (2534 m. n. p. m. )

Kiedy jechać?

Sezon na plażowanie i kąpiele w morzu trwa przez większą część roku. Szczyt sezonu przypada na lipiec i sierpień, natomiast okres od maja do października jest idealny na zwiedzanie.

Czym dotrzeć?

Samolotem:
Decydując się na tą formę podróży trzeba uwzględnić przesiadkę na autobus w Dubrowniku – nie funkcjonuje jeszcze bezpośrednie połączenie lotnicze między Polską i Czarnogórą.
Bez większych przeszkód dotrzemy do Podgoricy (stolicy Czarnogóry) z Belgradu, Lublany, Frankfurtu nad Menem i Monachium. Loty czarterowe obsługuje także lotnisko w Tivat.

Samochodem:
Podróż do Czarnogóry, a także poruszanie się po tym kraju, stanowią spore wyzwanie dla kierowców i ich samochodów. Najwygodniejsza trasa prowadzi przez Czechy, Austrię, Słowenię i Chorwację; druga opcja, nieco mniej komfortowa wiedzie przez Słowację, Węgry i Serbię.
W sezonie, jeśli poruszamy się po Czarnogórze samochodem, warto uzbroić się w cierpliwość, gdyż zdarzy się, że utkniemy w korku. Drogi nie należą do łatwych. Choć bez wątpienia urzekające krajobrazowo, są w kiepskim stanie, a kręte i strome podjazdy mogą stanowić niemałe niebezpieczeństwo dla niedoświadczonych kierowców. Koniecznie trzeba pamiętać, by uiścić opłatę ekologiczną – po zapłaceniu na przejściu granicznym 10 euro otrzymamy winietę, którą należy przykleić w widocznym miejscu. Jej brak karany jest wysoką grzywną.

Przepisy celne

Czarnogóra nie należy do strefy Schengen, dlatego obowiązkowo trzeba mieć przy sobie paszport i zieloną kartę. Wiza nie jest wymagana w przypadku pobytu krótszego niż 30 dni.

Na teren kraju nie można wwozić:
produktów mięsnych (także konserwy),
rybnych,
mlecznych.

Można wwieźć:
słodycze, kawę,
owoce, warzywa,
5l wody mineralnej, 2l napojów, 1l alkoholu,
produkty spożywcze, zalecone przez lekarza,
żywność dziecięcą.

Szczepienia, zdrowie

Przed wyjazdem warto kupić ubezpieczenie na czas pobytu – w Czarnogórze nie obowiązuje Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego. Nie ma obowiązku dodatkowych szczepień.

Co trzeba zobaczyć?

Cetinje:

XV-wieczne miasto, położone u stóp masywu Lovcen, do dziś jest perłą dziedzictwa kulturowego Czarnogóry.

Monastyr w Cetinje: zbudowany latach 1701-1704 na polecenie księcia biskupa Danilo.
Wskutek dziejowych zawieruch jego wygląd zmieniał się – obecny datuje się na rok 1927. Monastyr odgrywał ważną rolę w życiu politycznym oraz duchowym kraju. Obecnie mieści siedzibę metropolity Czarnogóry. Klasztor kryje w swoim wnętrzu interesujące oraz specyficzne relikwie; można obejrzeć m. in. szczątki św. Piotra z Cetinje, prawą rękę Jana Chrzciciela oraz królewskie insygnia serbskiego cesarza Stefana Urosza IV Duszana. Wstęp jest bezpłatny. Trzeba pamiętać, że do zwiedzania Monastyru należy dostosować swój ubiór. Wymagane są długie spodnie, długa spódnica, koszula lub bluzka z długim rękawem.

Muzeum Cerkiewne w Cetinje: usytuowane nieopodal Monastyru. Obejrzeć w nim można zabytki liturgiczne, ikony, relikwiarze, a także najstarszą drukowaną cyrylicą księgę Słowian południowych „Oktoih”(„Księga ośmiu głosów”) pochodzącą z roku 1493. Wstęp do muzeum możliwy jest w grupach co najmniej 5-osobowych. Bilet kosztuje 2 euro. Muzeum czynne od poniedziałku do piątku, w godzinach 9.00-13.00 oraz 14.00-17.00.

Muzeum Historyczne i Muzeum Sztuki mieszczą się w dawnej siedzibie parlamentu Czarnogóry – Vladin Dom. W Muzeum Historycznym znajdziemy ekspozycję stałą, dzięki której prześledzimy losy Czarnogóry od pierwszych Słowian aż do nieodległego czasie socjalizmu. Muzeum Sztuki kryje dzieła zarówno czarnogórskich malarzy, jak i zagranicznych. Warto poświęcić uwagę ikonom oraz kopiom fresków z monastyrów i cerkwi.

Cerkiew na Ćipurze (crkva na Ćipuru) – otoczona pozostałościami starszej budowli, poświęconej Bogurodzicy, wzniesionej przez Ivana Crnojevici

Na przedniej fasadzie świątyni wisi tablica pamiątkowa z napisem: Tę świętą cerkiew Narodzin Bogurodzicy zbudował i ufundował błogosławiony Władca Książę Czarnogórski Mikołaj I Petrović-Njegoš w 7394 rocznicę stworzenia świata i 1886 narodzin Chrystusa na fundamentach byłej cerkwi zbudowanej przez błogosławionego władcę zeckiego Ivana Crnojevicia.

Vlaska Crkva (Cerkiew Wołoska) – średniowieczna cerkiew wzniesiona przez pasterzy, jeszcze przed przybyciem na te tereny Ivana Crnojevica. Spalona przez Turków podczas jednego z najazdów, jej obecny wygląd pochodzi z roku 1864. W środku zobaczymy ikonostas datowany na rok 1878, którego autorem jest Vasilij Djinowski.
Poszukiwacze duchów znajdą coś dla siebie – wokół cerkwi znajduje się cmentarz, niestety bardzo zaniedbany. Spacerując po nim trzeba pamiętać, że trawa pod naszymi stopami kryje groby; niektóre z nich są otwarte. Ciekawostką jest ogrodzenie terenu cerkwi – zostało wykonane z luf armat, zdobytych podczas wojen z Turkami w latach 1858 i 1876-78.

Park Narodowy Lovcen utworzono w 1952. Prawie w całości obejmuje górę Lovcen, która jest dla Czarnogórców symbolem walorów przyrodniczych, kulturowych i historycznych kraju; rozciąga się na powierzchni 6,220 ha. Obszar parku szczyci się wyjątkową bioróżnorodnością – na jego terenie rośnie ponad 1300 gatunków roślin, z których większość to endemity i relikty. Strome zachodnie stoki porastają dęby, natomiast na nieco łagodniejszych wschodnich zboczach dominują buki. Masyw Lovcen bywa nazywany kamienistą pustynią. Park oferuje wspaniałe widoki. Najważniejszym miejscem, które koniecznie trzeba odwiedzić, jest Mauzoleum księcia biskupa Petara Petrovica II Njegosa- najwyżej położone mauzoleum na świecie. Przed śmiercią, w roku 1851 Njegos zażyczył sobie, by pochowano go w kapliczce na Jezierskim Vrhu. Do Mauzoleum można dotrzeć krętą droga lub szlakiem, zaczynającym się 20 km od Cetinje, nieopodal parkingu. Na szczyt prowadzi tunel o długości 125 m. Charakterystyczne dla tego miejsca są dwie kariatydy, które podtrzymują dach – wyobrażają one czarnogórskie kobiety w strojach ludowych.

Autor: Paulina Świerk